Barramundi territory
Door: Marc
Blijf op de hoogte en volg Marc
18 Oktober 2010 | Australië, Tennant Creek
Gulf of Carpentaria
Ik ben aangekomen in Barramundi-gebied, en dat kun je merken. Overal zie je mensen met een bootje achter of op de auto rondrijden, en langs de rivieren die in de Gulf uitkomen stikt het van de campsites, althans van camperende Landcruisers.
Het visseizoen begon op 30 september, dus van heinde en ver komen de sportvissers hier naar toe om hun geluk te proberen. Ik heb met wat mensen gepraat, maar het kon mij niet bekoren. Omdat ik toch zo ver gekomen was ben ik wel even naar de kust gereden om mijn voeten nat te maken in de zee. Dat deed ik bij de laadkade van de mijnen die langs de McArthur rivier zijn. De locatie heet Bing Bong. Echt waar!
http://www.facebook.com/album.php?aid=39848&id=1841896267&l=765b4da35d
Afijn, ik vond het er niet echt boeiend, en het weer liet zien dat het “wet season” niet lang meer op zich zou laten wachten. En dat betekent dat vele gravelwegen afgesloten zullen zijn, vanwege hoge waterstanden in de rivieren die je moet oversteken. En gravelwegen hebben geen bruggen. Je moet er dus door heen.
Mijn route vervolgde zich op de Savannah Way, richting Cairns aan de Oostkust.
Het gebied waar je door komt is echt een savanne, met goudgele grassen en af en toe een boom. Prachtig om te zien, maar na drie uren begint ook dat enigzins te vervelen. langzaam krijg ik het gevoel dat ik alleen maar naar de omgeving zit te kijken, vaak vanuit de auto, terwijl ik geen enkele activiteit aanga. Maar je, er is hier ook gewoonweg niks te doen! Ja vissen....
http://www.facebook.com/album.php?aid=39849&id=1841896267&l=6f1bacd6b1
Over de grens met Queensland is een National Park dat ik als tip had gekregen van een andere reiziger, Lawn Hill. Dat lag mooi op een berijdbare afstand vanaf mijn laatste locatie, Borroloola (NT). Onderweg kwam ik langs een bordje dat mensen moest lokken om naar KingFisher Camp te gaan, aan de rand van Lawn Hill NP.
Een 4WD-pad bracht mij naar een rustiek gelegen parkje, met een groot grasveld met grote bomen, op 50 m van de Nicholson Rivier. En ik was de enige gast!
Hier heb ik 2 nachten doorgebracht, in mijn hangmat, want ik was eindelijk van die ellendige vliegen en muggen af! Wat een zegen. De eucaliptusbomen stonden in bloei en werden ‘snachts bezocht door fruitbats, grote vleermuizen. Het hele grasveld was voorzien van sprinklers, die meerdere malen per dag verplaats werden. Omdat het zo lekker warm was heb ik dat op mij genomen, in mijn zwembroek. Spelen met water op een zomerdag, ik voelde me net een kind!
Zelfs de vogels kwamen delen in de pret, ze hingen aan de takken en blaadjes die door de sprinklers nat gesproeid werden, heel komisch om te zien.
De aardige managers van de camping deelden hun bushmeat met mij, zodat ik ‘savonds heerlijk boven mijn kampvuurtje heb zitten grillen. Helemaal goed!
http://www.facebook.com/album.php?aid=39850&id=1841896267&l=4b251ca046
Na de tweede nacht wilde ik Lwan Hill bezoeken dus nam ik afscheid van het stel en reed nog zo’n 150 km over 4WD-pad, een stoere route. Vlak voor het park was een schitterde riviercrossing, waar ik van de gelegenheid gebruikt maakte om eens lekker af te koelen. Het water waar ik door heen reed was knie-diep en bood heerlijke verfrissing, door er in mijn blootje in te liggen. Zo hield ik mijn kleren droog...
http://www.facebook.com/album.php?aid=39851&id=1841896267&l=8ad4e382b1
De camping Adel’s Grove was ook prettig. Alweer aardig personeel, waar ik leuke gesprekken mee heb gehad. In het park zelf ben ik gaan kanoën. Super-relaxed.
Je peddelt door een kloof waar je de prachtigste vogelgeluiden hoort. Net of ze hier hun repertoir oefenen, en de echo gebruiken tussen de rotswanden.
Uiteraard ook hier weer gezwommen (met).
http://www.facebook.com/album.php?aid=39852&id=1841896267&l=ef935e4583
Bij het ontbijt, vlak voor vertrek, ontdekte ik dat ik een lekke band had. Een schroef had zich in de linkerachterband geboord (geschroefd). K*T-italianen!
Na veel gezwoeg bleek dat het reservewiel van het dak een stalen velg had, terwijl de anderen van lichtmetaal waren. Staal is sterker dus de velg was veel dunner, en daarom passen de wielmoeren niet! (te lang)
Gelukkig kon de band ter plaatse gerepareerd worden, door Wayne.
In de eerstvolgende garage meteen een setje wielmoeren gekocht.
Ik ben aangekomen in Barramundi-gebied, en dat kun je merken. Overal zie je mensen met een bootje achter of op de auto rondrijden, en langs de rivieren die in de Gulf uitkomen stikt het van de campsites, althans van camperende Landcruisers.
Het visseizoen begon op 30 september, dus van heinde en ver komen de sportvissers hier naar toe om hun geluk te proberen. Ik heb met wat mensen gepraat, maar het kon mij niet bekoren. Omdat ik toch zo ver gekomen was ben ik wel even naar de kust gereden om mijn voeten nat te maken in de zee. Dat deed ik bij de laadkade van de mijnen die langs de McArthur rivier zijn. De locatie heet Bing Bong. Echt waar!
http://www.facebook.com/album.php?aid=39848&id=1841896267&l=765b4da35d
Afijn, ik vond het er niet echt boeiend, en het weer liet zien dat het “wet season” niet lang meer op zich zou laten wachten. En dat betekent dat vele gravelwegen afgesloten zullen zijn, vanwege hoge waterstanden in de rivieren die je moet oversteken. En gravelwegen hebben geen bruggen. Je moet er dus door heen.
Mijn route vervolgde zich op de Savannah Way, richting Cairns aan de Oostkust.
Het gebied waar je door komt is echt een savanne, met goudgele grassen en af en toe een boom. Prachtig om te zien, maar na drie uren begint ook dat enigzins te vervelen. langzaam krijg ik het gevoel dat ik alleen maar naar de omgeving zit te kijken, vaak vanuit de auto, terwijl ik geen enkele activiteit aanga. Maar je, er is hier ook gewoonweg niks te doen! Ja vissen....
http://www.facebook.com/album.php?aid=39849&id=1841896267&l=6f1bacd6b1
Over de grens met Queensland is een National Park dat ik als tip had gekregen van een andere reiziger, Lawn Hill. Dat lag mooi op een berijdbare afstand vanaf mijn laatste locatie, Borroloola (NT). Onderweg kwam ik langs een bordje dat mensen moest lokken om naar KingFisher Camp te gaan, aan de rand van Lawn Hill NP.
Een 4WD-pad bracht mij naar een rustiek gelegen parkje, met een groot grasveld met grote bomen, op 50 m van de Nicholson Rivier. En ik was de enige gast!
Hier heb ik 2 nachten doorgebracht, in mijn hangmat, want ik was eindelijk van die ellendige vliegen en muggen af! Wat een zegen. De eucaliptusbomen stonden in bloei en werden ‘snachts bezocht door fruitbats, grote vleermuizen. Het hele grasveld was voorzien van sprinklers, die meerdere malen per dag verplaats werden. Omdat het zo lekker warm was heb ik dat op mij genomen, in mijn zwembroek. Spelen met water op een zomerdag, ik voelde me net een kind!
Zelfs de vogels kwamen delen in de pret, ze hingen aan de takken en blaadjes die door de sprinklers nat gesproeid werden, heel komisch om te zien.
De aardige managers van de camping deelden hun bushmeat met mij, zodat ik ‘savonds heerlijk boven mijn kampvuurtje heb zitten grillen. Helemaal goed!
http://www.facebook.com/album.php?aid=39850&id=1841896267&l=4b251ca046
Na de tweede nacht wilde ik Lwan Hill bezoeken dus nam ik afscheid van het stel en reed nog zo’n 150 km over 4WD-pad, een stoere route. Vlak voor het park was een schitterde riviercrossing, waar ik van de gelegenheid gebruikt maakte om eens lekker af te koelen. Het water waar ik door heen reed was knie-diep en bood heerlijke verfrissing, door er in mijn blootje in te liggen. Zo hield ik mijn kleren droog...
http://www.facebook.com/album.php?aid=39851&id=1841896267&l=8ad4e382b1
De camping Adel’s Grove was ook prettig. Alweer aardig personeel, waar ik leuke gesprekken mee heb gehad. In het park zelf ben ik gaan kanoën. Super-relaxed.
Je peddelt door een kloof waar je de prachtigste vogelgeluiden hoort. Net of ze hier hun repertoir oefenen, en de echo gebruiken tussen de rotswanden.
Uiteraard ook hier weer gezwommen (met).
http://www.facebook.com/album.php?aid=39852&id=1841896267&l=ef935e4583
Bij het ontbijt, vlak voor vertrek, ontdekte ik dat ik een lekke band had. Een schroef had zich in de linkerachterband geboord (geschroefd). K*T-italianen!
Na veel gezwoeg bleek dat het reservewiel van het dak een stalen velg had, terwijl de anderen van lichtmetaal waren. Staal is sterker dus de velg was veel dunner, en daarom passen de wielmoeren niet! (te lang)
Gelukkig kon de band ter plaatse gerepareerd worden, door Wayne.
In de eerstvolgende garage meteen een setje wielmoeren gekocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
