Laatste dag Fun Week
Door: Marc
Blijf op de hoogte en volg Marc
30 Juli 2011 | Oostenrijk, Greifenburg
Vrijdag
De laatste dag van de Fun Week. Er is een beetje noordenwind waardoor het niet handig is om van de Emberger te starten, dus we zijn naar de Wiesflecker gegaan.
Dit keer stond een van de hoogtepunten (voor enkelen) op het programma, namelijk het ‘doos-landen’. Barry had een enorme kartonnen doos op het landingsveld gezet en de bedoeling is om daar zo dicht mogelijk bij / op te landen. Vanwege een vervelende blaasontsteking, met koorts, bleef Leontien in haar slaapzak achter en heeft later in Barry’s ligstoel nog acte de precense gegeven. Dit hield in dat er op de start geen instructeur aanwezig kon zijn, want Barry hield vanaf de landing alles in de gaten. Ik werd gevraagd om op de start een oogje in het ‘zeil’ te houden.
Met een heel licht windje van voren kwam iedereen heel mooi weg en een aantal piloten wist de doos vrij dicht te benaderen. Benjamin was de enige die hem ook wist te raken en won daarmee de prijs. Ik startte weg en trapte mijn speedsysteem vol in, om eens te kijken hoe snel ik dan vlieg. Ik haalde onderweg een piloot van een andere startplek in, en ik zag hem naar zijn eigen scherm kijken om te zien wat ermee aan de hand was. Omdat ik als laatste startte wilde ik natuurlijk extra hard mijn best doen om gewoon boven op de doos te landen en ik had het landingscircuit uitstekend ingedeeld, rekening houdend met de wind die iets vanaf de barakken kwam. Iedereen keek toe terwijl ik op mijn doel afvloog. In de final maakte ik snelheid om bij het flaren (= doorremmen) net genoeg hoogte terug te krijgen om boven de doos uit te komen, zodat ik er daarna op kon ploffen. Op het moment dat ik de remmen aantrok en weer begon te stijgen, zag ik tot mijn schrik de doos bewegen!
Toen pas zag ik in een flits een paar gaatjes in het karton waar iemand door naar buiten keek. Meteen dacht ik aan Tiaz of Max of een ander kind en instinctief stuurde ik weg van de doos, doodsbang dat ik een kind zou pletten. Hierdoor viel ik tijdens het landen opzij en het scherm viel naar voren, heel ontypisch voor mij (kijkt naar zijn nagelriemen). Verbouwereerd keek ik hoe Barry, tot grote hilariteit van alle omstanders, onder de doos vandaan kroop. Ik moet toegeven, het duurde even voordat ik de grap kon waarderen. Deels door de schrik die ik kreeg en deels door het verknallen van mijn kans om te winnen.
Gelukkig kreeg ik bij de volgende ronde een herkansing. We gingen naar de 700m start, met als taak om zo snel mogelijk op de landing te staan, ‘race to goal’.
Als enige van de groep vlieg ik namelijk aan een DHV2 (EN C) scherm, meestal iets sneller dan de lager geklasseerde schermen, maar ik ga met met totale vlieggewicht zelfs iets over de maximale (geadviseerde) waarde heen. Daardoor is het scherm nóg sneller. Bovendien had ik nog een extra ‘trick up my sleeve’, want ik trapte het speedsysteem meteen na de start vol in, tot ik boven het weggetje achter de landing vloog en daar trok ik een B-stall. Hiermee daalde ik van ca. 200 m tot 50 m. Toen trok ik oren en draaide op mijn final. Pas bij het flaren gingen de oren eruit en de tijd stopte op 3’49”.
Hierna kwamen de andere deelnemers, waarvan er sommigen met oren (en speed?) vlogen, anderen maakten veel bochten om hogte te verliezen. Ondanks alle verwoede pogingen van mijn ‘tegenstanders’ was de 2e snelste tijd nog tegen de vijf en halve minuut. Verschil moet er zijn...
Als laatste vlucht van de week togen we opnieuw naar de 700m, dit keer met een zakje balonnen. Geen taak, maar gewoon voor de fun. Bedacht door Maurice en Leontien, zouden we als tweetallen elkaar een opgeblazen ballon ‘toewerpen’ en dan proberen weg te schoppen in de lucht. Het waaide best stevig in het dal, met weer een sterke noord-component, en als de zon even wat minder op de helling scheen kregen we te maken met turbulentie en zinkgebieden. Een enkeling kon voor de helling bij de Wiesflecker nét een beetje blijven hangen op hele zwakke thermiek en wat upwind.
Van tweetallen was eigenlijk niets te merken, wel vloog iedereen met een opgeblazen ballon aan zijn harnas. Toen ik na een half uurtje genoeg had van het gepriegel besloot ik de ballon in Barry’s handen te laten vallen. Na een windzakcheck (mooi woord) ging ik een stukje bovenwinds vliegen en dropte te ballon. Barry begreep meteen wat er gebeurde en stond op om de ballon te vangen. Terwijl de ballon zachies naar beneden bewoog moest ik nog ruim 180 graden draaien om niet met meewind te landen. Met een sierlijke (hoorde ik achteraf) bocht kwam ik van de andere kant op Barry af en flarede netjes. Precies op dat moment ving B. de ballon, zo’n 5 meter van mij vandaag. Ik slaakte een zielig kreetje en Barry kwam met opgeheven ballon naar me toe en gooide hem nogmaals een stukje in de lucht. Jaaah, nu kon ik de ballon toch nog opvangen! Missie geslaagd ;-)
Nu was het zaak om snel even boodschappen te halen voor de barbecue van vanavond, waar tevens de prijsuitreiking en weekafsluiting zou plaatsvinden. Hiervoor gebruikt AirTime een heel intiem picknikplekje in het bos, bij het plaatsje ‘Berg im Drautal’. Daar is een kampvuurplek met een grote driepoot erboven, met een grill. Zonder te veel in details te treden, het was een erg gezellige avond en iedereen heeft lekker gegeten en gedronken. De jongetjes Tiaz en Max hadden langs de bijna droge beek een ‘rondleiding’ uitgezet die tot ver in de achterliggende kloof liep. Leuk.
Edgar had als individuele piloot de meeste punten gescoord deze week. Prijs!
Ik kreeg de prijs voor de snelste vlucht van de 700m, Prijs!
Het team ‘Sneeuwwitje en de vliegende pinguins’ had na alle onderdelen de meeste teampunten verzameld en kreeg de beker. Met inscriptie. Gefeliciteerd !!!
We hebben als team nog even een afzakkertje genomen bij de opblaastent van Jorden en we zijn rond middernacht allemaal onze mandjes weer in gerold.
Het is nu zaterdagochtend, en we hebben net vernomen dat Jasper en Nathalie onderweg zijn vanuit het tussenstop in Ulm. Den Vlaom heeft al erge vliegjeuk, en heeft plannen om een tandemvlucht te maken met Roos. Jan en Roos zijn gisteren aangekomen. Het weer is volgens de traditie van Greifenburg veel beter dan voorspeld is en we zitten hier te puffen in de zon, terwijl Stefan en Petra hun tent afbreken. Zij reizen vandaag verder naar Kroatië. Wisseldag op de kempif is altijd vermakelijk.
Oant moarn!
p.s. bekijk ook de avonturen van De Laffe Teckels via deze makkelijke link:
http://www.makkelijkelink.nl
De laatste dag van de Fun Week. Er is een beetje noordenwind waardoor het niet handig is om van de Emberger te starten, dus we zijn naar de Wiesflecker gegaan.
Dit keer stond een van de hoogtepunten (voor enkelen) op het programma, namelijk het ‘doos-landen’. Barry had een enorme kartonnen doos op het landingsveld gezet en de bedoeling is om daar zo dicht mogelijk bij / op te landen. Vanwege een vervelende blaasontsteking, met koorts, bleef Leontien in haar slaapzak achter en heeft later in Barry’s ligstoel nog acte de precense gegeven. Dit hield in dat er op de start geen instructeur aanwezig kon zijn, want Barry hield vanaf de landing alles in de gaten. Ik werd gevraagd om op de start een oogje in het ‘zeil’ te houden.
Met een heel licht windje van voren kwam iedereen heel mooi weg en een aantal piloten wist de doos vrij dicht te benaderen. Benjamin was de enige die hem ook wist te raken en won daarmee de prijs. Ik startte weg en trapte mijn speedsysteem vol in, om eens te kijken hoe snel ik dan vlieg. Ik haalde onderweg een piloot van een andere startplek in, en ik zag hem naar zijn eigen scherm kijken om te zien wat ermee aan de hand was. Omdat ik als laatste startte wilde ik natuurlijk extra hard mijn best doen om gewoon boven op de doos te landen en ik had het landingscircuit uitstekend ingedeeld, rekening houdend met de wind die iets vanaf de barakken kwam. Iedereen keek toe terwijl ik op mijn doel afvloog. In de final maakte ik snelheid om bij het flaren (= doorremmen) net genoeg hoogte terug te krijgen om boven de doos uit te komen, zodat ik er daarna op kon ploffen. Op het moment dat ik de remmen aantrok en weer begon te stijgen, zag ik tot mijn schrik de doos bewegen!
Toen pas zag ik in een flits een paar gaatjes in het karton waar iemand door naar buiten keek. Meteen dacht ik aan Tiaz of Max of een ander kind en instinctief stuurde ik weg van de doos, doodsbang dat ik een kind zou pletten. Hierdoor viel ik tijdens het landen opzij en het scherm viel naar voren, heel ontypisch voor mij (kijkt naar zijn nagelriemen). Verbouwereerd keek ik hoe Barry, tot grote hilariteit van alle omstanders, onder de doos vandaan kroop. Ik moet toegeven, het duurde even voordat ik de grap kon waarderen. Deels door de schrik die ik kreeg en deels door het verknallen van mijn kans om te winnen.
Gelukkig kreeg ik bij de volgende ronde een herkansing. We gingen naar de 700m start, met als taak om zo snel mogelijk op de landing te staan, ‘race to goal’.
Als enige van de groep vlieg ik namelijk aan een DHV2 (EN C) scherm, meestal iets sneller dan de lager geklasseerde schermen, maar ik ga met met totale vlieggewicht zelfs iets over de maximale (geadviseerde) waarde heen. Daardoor is het scherm nóg sneller. Bovendien had ik nog een extra ‘trick up my sleeve’, want ik trapte het speedsysteem meteen na de start vol in, tot ik boven het weggetje achter de landing vloog en daar trok ik een B-stall. Hiermee daalde ik van ca. 200 m tot 50 m. Toen trok ik oren en draaide op mijn final. Pas bij het flaren gingen de oren eruit en de tijd stopte op 3’49”.
Hierna kwamen de andere deelnemers, waarvan er sommigen met oren (en speed?) vlogen, anderen maakten veel bochten om hogte te verliezen. Ondanks alle verwoede pogingen van mijn ‘tegenstanders’ was de 2e snelste tijd nog tegen de vijf en halve minuut. Verschil moet er zijn...
Als laatste vlucht van de week togen we opnieuw naar de 700m, dit keer met een zakje balonnen. Geen taak, maar gewoon voor de fun. Bedacht door Maurice en Leontien, zouden we als tweetallen elkaar een opgeblazen ballon ‘toewerpen’ en dan proberen weg te schoppen in de lucht. Het waaide best stevig in het dal, met weer een sterke noord-component, en als de zon even wat minder op de helling scheen kregen we te maken met turbulentie en zinkgebieden. Een enkeling kon voor de helling bij de Wiesflecker nét een beetje blijven hangen op hele zwakke thermiek en wat upwind.
Van tweetallen was eigenlijk niets te merken, wel vloog iedereen met een opgeblazen ballon aan zijn harnas. Toen ik na een half uurtje genoeg had van het gepriegel besloot ik de ballon in Barry’s handen te laten vallen. Na een windzakcheck (mooi woord) ging ik een stukje bovenwinds vliegen en dropte te ballon. Barry begreep meteen wat er gebeurde en stond op om de ballon te vangen. Terwijl de ballon zachies naar beneden bewoog moest ik nog ruim 180 graden draaien om niet met meewind te landen. Met een sierlijke (hoorde ik achteraf) bocht kwam ik van de andere kant op Barry af en flarede netjes. Precies op dat moment ving B. de ballon, zo’n 5 meter van mij vandaag. Ik slaakte een zielig kreetje en Barry kwam met opgeheven ballon naar me toe en gooide hem nogmaals een stukje in de lucht. Jaaah, nu kon ik de ballon toch nog opvangen! Missie geslaagd ;-)
Nu was het zaak om snel even boodschappen te halen voor de barbecue van vanavond, waar tevens de prijsuitreiking en weekafsluiting zou plaatsvinden. Hiervoor gebruikt AirTime een heel intiem picknikplekje in het bos, bij het plaatsje ‘Berg im Drautal’. Daar is een kampvuurplek met een grote driepoot erboven, met een grill. Zonder te veel in details te treden, het was een erg gezellige avond en iedereen heeft lekker gegeten en gedronken. De jongetjes Tiaz en Max hadden langs de bijna droge beek een ‘rondleiding’ uitgezet die tot ver in de achterliggende kloof liep. Leuk.
Edgar had als individuele piloot de meeste punten gescoord deze week. Prijs!
Ik kreeg de prijs voor de snelste vlucht van de 700m, Prijs!
Het team ‘Sneeuwwitje en de vliegende pinguins’ had na alle onderdelen de meeste teampunten verzameld en kreeg de beker. Met inscriptie. Gefeliciteerd !!!
We hebben als team nog even een afzakkertje genomen bij de opblaastent van Jorden en we zijn rond middernacht allemaal onze mandjes weer in gerold.
Het is nu zaterdagochtend, en we hebben net vernomen dat Jasper en Nathalie onderweg zijn vanuit het tussenstop in Ulm. Den Vlaom heeft al erge vliegjeuk, en heeft plannen om een tandemvlucht te maken met Roos. Jan en Roos zijn gisteren aangekomen. Het weer is volgens de traditie van Greifenburg veel beter dan voorspeld is en we zitten hier te puffen in de zon, terwijl Stefan en Petra hun tent afbreken. Zij reizen vandaag verder naar Kroatië. Wisseldag op de kempif is altijd vermakelijk.
Oant moarn!
p.s. bekijk ook de avonturen van De Laffe Teckels via deze makkelijke link:
http://www.makkelijkelink.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
