Cooktown forever?

Het verhaal gaat verder, maar de trip (nog) niet. Sam, die van gisteren, en dat bedoel ik letterlijk, want hij is zeker niet van gisteren, blijkt een vreselijk toffe peer te zijn, maar dat heb ik inmiddels al bij meer Ozzies meegemaakt. Hij heeft dus zijn laatste vangst met mij gedeeld, en het was heerlijk. We hadden eerst enkele brokken gefrituurde barramundi in beslag gegeten, en dat waren mijn eerste stukken barramundi ooit, en je kunt niet door Australië trekken zonder barra te hebben geproefd. (eigenlijk hoor je ze eerst zelf te vangen, maar dat komt misschien nog wel eens) Terwijl we zaten te schransen werden er 4 monsters van krabben gekookt. Hier heten die beesten mudcrabs, en hebben een schild van zo’n 15 cm breed. Sam had die dezelfde morgen nog uit de vallen (fuiken) gehaald. Het witte vlees was heerlijk mals en zeer smakelijk, allen het peueteren was natuurlijk een geklieder, vooral de scharen gaven de strijd niet snel op. We gebruikten een soort vleeshamer om de schaal te breken en een poot van de krab om het vlees eruit te priegelen.
’s Avonds hebben we enkele borrels gedronken in de plaatselijke kroeg, waar het best gezellig was, alleen om kwart voor twaalf werd de bel voor de laatste ronde geluid, dus we waren al vroeg weer terug. Wel aangeschoten, dus niet meer naar de camping rijden. Ik crashte bij Sam op de kamer op een oprolmatrasje, in mijn slaapzak.
De volgende ochtend, na het ontbijt, zijn Sam en ik naar de haven geslenterd en hebben op een terrasje een heerlijke capucino gedronken, terwijl op een steiger voor ons enkele kinderen aan het vissen waren. Ze vingen aasvisjes die een ander weer gebruikte om grotere vissen te vangen. We zagen een mooie trevally aan de lijn spartelen.
Op weg naar de bakker liepen we langs het souvenirwinkeltje, The CrocShop. Hoewel ik niet echt plat ga voor souvenirs werd ik toch door een zekere aandrang gegrepen en naar binnen geleid. Achterin de winkel stonden een groot aantal didgeridoos, waaronder een paar hele mooie. Uiteraard even geprobeerd om er geluid uit te krijgen, en verdomd dat ging aardig. Helaas was de prijs boven de $300,- en dat is een behoorlijke aanslag op mijn budget, wat ik ook eerlijk zei tegen de aardige verkoopster. Sam zei, ja ik heb een baan dus ik zou er eind van de week wel een kunnen kopen. Toen zei de verkoopster tegen mij, nou ik heb wel werk voor je, in mijn tuin.
Eigenlijk zou ik zondag vertrekken naar Daintree NP, maar dit aanbod was wel aantrekkelijk. Ik dacht even na, en zei toen OK.
Ik zou in ieder geval twee dagen komen helpen met het snoeien van de bomen en struiken langs de oprit van haar huis, dat staat op een perceel van 5 acres. Daarvoor zou ik dan korting verdienen op een didgeridoo naar keuze. Zo was het voor ons beide een goede deal. Sam regelde met de huisbaas dat ik nog een paar nachten bij hem op de kamer kon blijven slapen op een extra matras (op de grond). Goed geregeld dus!
Die avond werden Sam en ik uitgenodigd om met de huisbaas en zijn familie, die op bezoek was, samen te eten. Heel gastvrij allemaal en dat werd ook een heel gezellige avond (met veel drank).
Maandag meldde ik mij op tijd bij de eigenares van de CrocShop, Linda, die al begonnen was. We dronken eerst een kop koffie en gingen daarna een stuk van de begroeing naast de oprit te lijf. Veel boompjes waren zo omgezaagd, maar moesten daarna nog bevrijd worden van de klimplanten die er kris-kras doorheen groeien.
Al met al een inspannend werkje. Linda werkte hard mee en hield gelukkig regelmatig een pauze, om wat te drinken en te eten. We kwamen steeds meer aan de praat en ze blijkt een heel boeiend persoon te zijn. Ze is vrij spiritueel en, zonder in details te treden, ze heeft me een aantal hulpvolle suggesties gegeven om mijn leven onder de loep te nemen.
Dinsdag (=vandaag) ben ik weer geweest en we hebben de hele oprit aan beide kanten zodanig terug gesnoeid dat het huis weer te zien is van de straat en dat de resterende bomen weer voldoende licht krijgen om te groeien.
Morgen, woensdag dus, ga ik alleen werken op een ander perceel dat vlakbij de B&B ligt en dat voor de verkoop is. Het ligt op een heuvel en heeft een prachtig uitzicht over de haven en riviermond, maar staat vol met struiken en kleine boompjes die dat uitzicht blokkeren. Die moeten er dus af. Makkie. Lekker de iPod op en hakken!
Waarschijnlijk blijf ik de rest van de week ook nog in Cooktown en ga dan samen met Sam richting Cairns. Hij moet daar volgende week woensdag zijn om naar Sydney te vliegen voor de bruiloft van een vriend. We zakken van Cooktown af naar Daintree op zondag en Sam gaat dan het laatste stukje alleen verder, als ik nog wil blijven in het National Park. Eindelijk heb ik het gevoel dat ik echt contact maak met Australië en haar inwoners en dat is een totaal andere ervaring dan in je eentje door de outback trekken. Dit bevalt me goed. Bovendien heb ik hier een gratis verblijfplaats, met gebruik van douche, keuken, internet en zwembad (!), wat wil je nog meer!?

http://www.facebook.com/album.php?aid=40406&id=1841896267&l=107f5f6f2d

http://www.youtube.com/watch?v=S_DtvEsOJQc